Landelijke dag van het UWV

Samen met Erik Faasen (businesscoach) neem ik vooraf nog een keer onze presentatie voor de landelijke dag van het UWV in Amersfoort door. Als centraal thema voor deze bijeenkomst heeft de organisatie ‘wendbaarheid’ gekozen. Het onthechten van oude patronen om nieuwe te creëren. Hierbij alert te zijn op de veranderende omgeving, dat is de opdracht. Bij het UWV zijn de veranderingen vaak enorm. het gaat er vaak om de vertaling van nieuwe wetten, regels en procedures vanuit de politiek. Dit wordt naar een begrijpend, uitvoerbaar en servicegerichte dienstverlening vertaald naar hun klanten. Kortom, een organisatie waarbij wendbaarheid, alertheid en beweging voortdurend centraal staat.

De zaal loopt inmiddels rustig vol met mensen. We zorgen ervoor dat iedereen een programmaboekje krijgt. Vanaf het podium kijken we naar de groep, een groep die niet weet wat ze kunnen verwachten. Er staat tenslotte geen stoelen in de zaal……

We beginnen met een praatje om iedereen welkom te heten. Een korte voorstelronde volgt. Vervolgens leggen we uit dat iedereen zijn eigen vaste patronen bewust/onbewust heeft.
Het publiek is nog steeds afwachtend, vragende gezichten. Die vreemde kartonnen bouwpakketten die op de grond liggen. Wat is daar nou eigenlijk de bedoeling van..?
Erik steekt van wal over de snelle veranderingen in de wereld. Hij legt uit dat het vergroten van je eigen wendbaarheid, je hierbij kan helpen. De toekomst is onzeker. Alles en iedereen is onderhevig aan verandering. Zelfs grote gerenommeerde bedrijven als Nokia en V&D kunnen omvallen. Aan de andere kant zijn er ook veel kansen. Met de juiste mensen, op de juiste plaats, in het juiste bedrijf, kun je nu ongekend ver komen. Bedrijven als Apple hebben veel tegenslagen gekend, maar blijven groeien omdat ze altijd goed blijven luisteren naar de wensen van de mensen (hun klanten).

We geven de groep de eerste opdracht: Vertel je buurman wat jouw vaste gewoontes zijn. Bijna direct komt de groep wat losser. Er wordt volop gebabbeld. Dan de opdracht waar iedereen op wacht… Wat doen we met het bouwpakket?
Nou, dat prachtige pakketje moet binnen 2 minuten tot een kruk worden omgebouwd (zie http://www.festivalchairs.com). Ineens komen ze los en er ontstaat wirwar en chaos. Erik en ik helpen her en der mee, totdat één het door heeft. HEBBES! En dan gaat het snel. De een na de ander zet de kruk in elkaar. Luid tromgeroffel klinkt door de zaal. Iedereen is klaar. Het tromgeroffel verstomt.Het is iedereen gelukt. Het eerste gevoel van samen is er. Erik vraagt wat er allemaal met de kruk nog meer mogelijk is. Drummen, is een van de vele antwoorden. Ik roep: Dansen… Verbaasde blikken. Dansen? Hoe dan? Dansen en muziek maken, dat is wat we gaan doen. We voegen direct de daad bij het woord en gezamenlijk zwepen we de groep op. De achterste groep zijn de dansers, de voorste groep maakt muziek. Uiteraard vragen wij Martin Harms (directeur divisie uitvoering) en Nicole Weijenberg (directeur HRM) om op het podium met ons mee te dansen en trommelen. Wat een ongekende potentie komt dan tevoorschijn en de energie van de groep neemt toe.

Erik en Martin trommelen en Nicole en Ik laten ons dansmoves zien. Boem! Boem! De beat van het nummer Happy komt er in. Er ontstaat een magisch sfeertje. Alle stukjes vallen op hun plek, alles wordt in een keer duidelijk. De harmonie van de groep van zowel het trommelen als de (dans) beweging maakt het krachtig en verrijkt de wendbaarheid in de groep! GEWELDIG!
HIGH FIVE, wat een begin van de dag!  Samen een begin maken en samen dat tot een geweldig einde brengen. De energie in de zaal is enorm.

Met deze blog en het bijbehorende flimpje  heb ik geprobeerd te beschrijven en te laten zien hoe het was, maar helaas het is en blijft, een cliché… Je moet erbij zijn geweest.

MIkkel Moves.


Leiden en laten leiden

Een tijdje terug werd ik gebeld door Jesse, een man die ik twee jaar geleden had leren kennen tijdens een van mijn presentaties aan het CIOS in Sittard. Hij vertelde me, dat hij heerlijk aan het koken was, toen ik opeens in zijn gedachten tevoorschijn kwam. Hij was namelijk bezig met het organiseren van een slotbijeenkomst ter afronding van een project vanuit het ministerie. Hij zag op deze bijeenkomst een perfecte rol voor MikkelMoves weggelegd. Jesse bood aan, mij in contact te brengen met Claudine Hogenboom die speciaal voor dit project het Loopbaan Magazijn had ontwikkeld.

Een fantastisch project met als doel studenten en loopbaanbegeleiders in het MBO gemakkelijker met elkaar in gesprek te brengen, voor een (nog) betere  loopbaankeuze, voor de student. Het ministerie van Onderwijs Cultuur Wetenschap wil met dit project, onderwijsinstellingen stimuleren, een ontwikkeling te starten en/of te vervolgen die de keuze van de student ondersteunt. Dit gebeurt in deelprojecten, onder regie het MBO.

Een prachtig project, dacht ik bij mezelf, omdat het de afstand tussen deskundige en leerling, opleiding en arbeidsmarkt nader tot elkaar brengt. Ik stond er dan ook direct voor open. Vooral omdat het vertrekpunt van het Loopbaan Magazijn talent is. Mij heeft het zelfs jaren gekost om mijn talent in een passende vorm te gieten, wat zich dan nu uit in MikkelMoves.

Vervolgens ben ik met Claudine aan slag gegaan over de aanpak. Het was vooral veel zoeken en brainstormen, leiden en laten leiden, voordat we de rode draad van de workshop te pakken hadden. Belangrijk was de link met het Loopbaan Magazijn tijdens de workshop intact te houden, zodat de mensen de focus niet zouden kwijtraken.

Het was duidelijk. Het onderwijs verandert continu en om daar in mee te gaan is het van belang dat je je soms laat leiden door verandering, maar ook zelf in beweging komt, door de leiding te nemen.

We hadden besloten Claudine de opening te laten verzorgen. Ze leidde de presentatie in en benadrukte de noodzaak om in het onderwijs in beweging te blijven. Om vooruitgang te boeken moet je je soms ook laten leiden. Dat is vaak effectiever. Hiermee legde ze automatisch de link naar mij.

Gezien de beperkte tijd begon ik al vrij snel met het in beweging brengen van de groep. We gingen aan het werk met de metafoor dans en voordat de groep het door hadden waren zij allemaal in beweging door middel van de Latijn-Amerikaanse dans Merengue.

De onwennigheid in de bewegingen van het begin verdween langzaam maar zeker en het was  leuk om te zien hoe ‘the moves’ er steeds beter inkwamen.Een man stopte ineens na een minuut of tien. De anderen keken wel naar hem, maar gingen toch gewoon door. Toen we de dans hadden afgerond wilde ik de man weer bij de groep betrekken en vroeg hem waarom hij was gestopt. ,,Dit is niks voor mij. Ik voel me zelf net weer een leerling en ga uit contact’’ , zei hij.,,Wat zou jij op zo’n moment als docent doen’’, vroeg ik hem.,,Ik laat dan de leiding even los, druk de lesstof niet door, maar ga in gesprek met de leerling en geef hem even de leiding. Op die manier voelt de leerling zich gelijkwaardig”.

Ik vond het leuk dat de leraar zelf met de oplossing kwam voor zijn eigen probleem.Leiding geven en nemen in het dansen is immers niet anders dan in het  leven. Het draait uiteindelijk om balans in samen werken en samen zijn.

Ook al geef je de leiding uit handen, je kunt toch leiden. Durf los te laten ook al kan het eng zijn. Want om zelf te kunnen stralen heb je de ander te laten stralen.